25 november 2014
Sinds kort is dj Feetback in het bezit van een certificaat voor reanimatie. Ik heb met goed gevolg een avondcursus gevolgd bij het Rode Kruis. Uiteraard hoop ik er nooit gebruik van te hoeven maken, maar je weet maar nooit. Dat was precies de strekking van een artikel in het Parool een half jaar geleden. Daarin kwamen mensen aan het woord die wel eens een vreemde in een publieke ruimte hebben moeten reanimeren. Een heftige ervaring, maar ze waren heel blij dat ze ertoe in staat waren geweest. Omdat ze het ooit hadden geleerd.
Dat zette mij aan het denken…. Als dj is het natuurlijk de bedoeling dat ik mensen laat dansen. Dat gaat er liefst natuurlijk zo wild mogelijk aan toe. Stel je voor dat iemand neervalt op de dansvloer. Het hoeft niet eens een oudere te zijn, maar juist op bruiloften is de kans misschien wel wat groter dan op andere feesten. Dan zet ik de muziek stil en zal mij snel over die persoon ontfermen, terwijl ik iemand anders 112 laat bellen.
Wist je trouwens dat het tempo waarmee je iemand op de borst moet reanimeren ongeveer gelijk is aan de beat van Staying Alive van de Bee Gees (104 beats per minuut)? Dat nummer zit natuurlijk gebeiteld in mijn hoofd, wat het alvast minder lastig maakt. Nogmaals, het is gelukkig nog nooit voorgekomen. En in veel horeca waar ik draai zal het personeel vast ook wel in staat zijn tot reanimatie. Maar je weet maar nooit.
Als je interesse hebt: meer informatie vind je op de website van het Rode Kruis.